357 document(en) met "Wil je" • Resultaten 41 tot 60 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Speurtocht naar eigen danstaal: Canadese groep Jean-Pierre... • 22 september 1988
Je moet een eigen taal gaan uitvinden waarin de dans via zichzelf spreekt zodat het via het beeld, een niet-literaire analogie of metafoor, duidelijk kan zijn dat je de koning van de dieren bent...Als je ergens naar toe wil, zal je altjjd eerst je blik erop richten om de hele ruimte en beweging in te schatten...Grote ruimten interesseren me, ze zijn als een plaats die je bewoont, met reële begrenzingen van de fysieke ruimte, en kleuren die een overheersende rol spelen in het bepalen van een atmosfeer

Rosas brengt dansteater met emotionele intensiteit: "Ottone,... • 28 september 1988
voorstelling interessant wordt; je merkt een konstante spanning tussen de personages van het verhaal, het temperament van de dansers (en er zijn er enkele karaktervolle zoals -Saez, De-Mey en Ikeda) en de...Je krijgt de indruk dat het niet meer klopt, dat er in de situatie meer zit dan eruit gehaald wordt, dat figuren wat verloren lopen op de scène...De Keersmaeker laat hier wel nog eens zien dat ze biezonder goed weet wat ze wil vertellen en hoe, en er nog in slaagt ook, schoonheidsfoutjes en dramaturgische onvolkomenheden niet te na gesproken

Onthutsende patetiek in "Rinus" • 18 november 1988
engagement waarin hij zich "sterk" wil maken...Als een nieuwe messias wil hij een nieuwe broederschap onder de arbeiders gaan stichten en een grote daad gaan stellen...En passant wordt er, en zonder dat je er echt erg in hebt dat hier een volledige nevenplot ontwikkeld wordt, gesproken over de moderne kunst in het interbellum, wordt teater uit die periode

De afwezigen hadden ongelijk: "Groupe Emile Dubois"... • 29 november 1988
Maar dan weer zonder dat die individualiteit belichaming wordt van een werkelijk personage, een gedachte, een emotie zoals je dat in expressionistische dans kan aantreffen...De vier duetten die gedanst worden, suggereren telkens een heel verhaal van liefde, passie, haat, lust of wreedaardige onverschilligheid maar als je het verhaal wil gaan omzetten in woorden, merk je...Ze gaan daar zeer ver in, de manier waarop ze zich gedragen, vooral de mannen dan, is vaak verregaand kinderachtig ("zie je mij niet staan

"Cerceau" als een late Tsjechov: Intrigerende kennismaking... • 1 december 1988
Het taalprobleem werd opgelost door een simultaanvertaling met een klein hoorapparaatje, maar als je ten volle wil genieten van deze toch wel zeer merkwaardige voorstelling, kun je beter de tekst...Je ziet ook duidelijk dat deze Russen door de isolatie in het Oostblok blijkbaar een hele evolutie die hier al als oude kost doorgaat, gemist hebben...Maar voor al die moeite word je dan toch ruimschoots beloond met zeer mooie akteerprestaties in een soort laat-20ste-eeuwse Tsjechov die -- ondanks de afstand en de totaal andere wereld waarin het

Een lach en een traan, wat wil... • 3 december 1988
Bij elke inbraak wordt de hele kollektie met veel gedruis omver gelopen, en als het weer licht wordt, zie je telkens weer andere familieleden met de moeder in ontzetting staren naar de aangerichte...Hoewel je, zoals steeds bij Discordia (en het inleidend praatje van Lamers terwijl de akteurs het publiek monsteren, verhoogt dat effekt), de scheiding tussen de akteur en zijn personage duidelijk...de akteurs lopen allen op kousevoeten rond, terwijl je je kunt inbeelden dat de vloer vol scherven ligt

Flip side van Steve Paxton • 12 januari 1989
Het oeuvre van deze uitzonderlijke koreograaf zou je kunnen omschrijven als een steeds verder evoluerend onderzoek naar de eigen betekenis van het lichaam in beweging In Flip side, dat opgevoerd...wordt in een van de repetitieruimtes van het Kaaitheater-huis in de O. L. Vrouw van Vaakstraat, wil hij nagaan hoe het lichaam zich door de ruimte weeft

Hoe vertel ik een verhaal?: "Plots/z" door... • 19 januari 1989
Wat ze vertellen werpt een nogal fragmentair licht op de samenhang van wat je tevoren zag...Je voelt hier en daar wel dat Willy Thomas nog andere tema's wil aansnijden

Snel, hard, opwindend: "Les porteuses de mauvaises... • 1 maart 1989
Acht akteurs, of dansers of zelfs akrobaten als je wil, halen halsbrekende toeren uit op muziek van Thierry De Mey die langzaam verschuift van strijkersklanken naar puur en hard, maar ook erg ritueel...Een hommage aan Beuys denk je misschien, maar uiteindelijk blijkt het niet meer dan een bevroren nat hemd, dat later op de voorstelling hardhandig van de laatste ijsklonters ontdaan wordt...Later in de voorstelling vertellen de akteurs nog verhaaltjes, en jongleren met een steentje waarbij je kan raden in welke hand het steentje uiteindelijk terecht komt

Onafwendbaar labyrint: "Nachtwake" van De Blauwe Maandag... • 15 maart 1989
Hij wil/kan niets doen aan haar desintegratie, terwijl door zijn cynische afstandelijkheid ook zijn huwelijk met Charlotte op de klippen loopt...Je zou bijna denken dat Vlamingen die iets kunnen, op het buitenland aangewezen zijn om hun projekten te financieren, want BMC is hierin geen alleenstaand geval

"Ward Comblez" door Josse de Pauw • 22 maart 1989
Een akteren waar de verrteller door zijn precisie het denken bij de kijker een voetje voor blijft versus een akteren dat met zijn overrompelende emotionaliteit je ertoe dwingt de gapende leegtes...Zijn relaas begint al met een breekpunt: het vertrek van een vrouw, "ze", die hem vraagt waarom hij toch naar al die vreemde plaatsen wil...En als hij al eens nergens is neergestreken, en rust gevonden heeft voor even, wil of moet hij dan ook al gauw weer weg, weer de woestijn in. In het Kreta-verhaal, een van de meest ontroerende

Over een meisje dat engel wilde worden:... • 5 april 1989
FRANKFORT - Als je iemand vraagt hoe het ermee gaat en het antwoord is "ça va", dan kun je al vermoeden dat het misschien niet zo best gaat, dat er op zijn minst van een zekere lusteloosheid sprake...Dat allemaal samen leidt tot het beeld van een kind dat banale lelijkheid ("levendigheid") verwerpt, liever in schoonheid engel (dood) is. Met deze opsomming van fragmenten kun je een beeld...Het blijft aan de toeschouwer om een samenhang te bepalen, als hij dat wil

Fabre: ascese door herhaling: "Das Interview das... • 14 september 1989
Zo krijg je een vormelijke verbinding tussen de klankregisseur die tevergeefs probeert uit te leggen hoe zijn futiele "spel" met klanken ook het enige is dat werkelijkheid kan maken, Karl Böhms...Maar anderzijds is het aannemelijk dat je snel afhaakt, dat je botweg niet "gepakt" wordt door Fabres magische klokwerk...Je moest soms op je tanden bijten om deze "initiatie" door te komen

"Simulation": beelden uit het dagelijkse bestaan • 7 oktober 1989
Terwijl je ruim tijd krijgt om dit beeld in je op te nemen, schuift de kist achteruit, en wordt dan voor de verdere voorstelling de uitvalsbasis van de dansers naar de nu lege voorscène...Het type mens dat hij wil te kijk stellen volgens eigen zeggen, is juist in zijn publieke verschijning zeer behendig, is juist geen wanhopige verleider, maar iemand die neemt wat hij kan krijgen...En er zijn elementen in de voorstelling die daarnaar verwijzen, maar zonder de begeleidende tekst kan je even goed iets anders afleiden uit de voorstelling

Sterven en herleven in "La Anqâ" van... • 13 oktober 1989
Dit is een magische wereld, de sordide sfeer van de coulissen (je kan de geuren van het circus bijna ruiken) is een reservoir van wonderlijke dingen, luchtspiegelingen waarvan de volgende dag al niets...Door het direkte, bijna kitcherige en toch realistische karakter van de voorstelling, is er geen enkele barrière om je voluit in te leven in de personages...Vooral omdat het allemaal met een perfektie geserveerd wordt die je doet vergeten dat een aantal hoogstandjes aartsmoeilijk zijn

"Ishi-no-hana", bijna perfekte, maar weinig zeggende voorstelling • 19 oktober 1989
Zo zie je een oude man en vrouw op een bankje zitten, met een bandopnemer naast hen en enkele monsterachtig grote vissen voor hun voeten...Je ziet Teshigawara als een bezetene glasplaten kapot trappen...Alsof deze vreemde zwerver de rigide strukturen, de glazen wanden tussen de andere akteurs, wil stuk krijgen

Naakte passie en machtshonger: "Morgane" van Hilde... • 19 december 1989
De reden daarvan is, om het met een boutade van Paul Peyskens uit te drukken, dat je geen akwarelletje kan maken op een tekenblok uit de supermarkt, maar handgeschept papier nodig hebt...Terwijl het op de scène zou moeten gebeuren, zie je dat alles in hun hoofd aan het gebeuren is: ze zeggen een zin waarbij je ze al ziet denken aan de repliek en aan de passen die daarna te zetten zijn...Al kan je je op die ogenblikken wel inbeelden dat dit stuk, met deze twee aktrices en akteurs van het formaat van Josse De Pauw en Johan Leysen, met dezelfde regie, indringend en ontroerend zou kunnen

Johan Leysen is goede illusionist: "Van Wagner"... • 16 januari 1990
Wat onvermijdelijk illusoir is, doen alsof je ter plaatse voor de eerste maal inzichten te berde brengt, wordt feitelijk genegeerd, of eerder gemetamorfozeerd tot een anamnese...Dat alles werkt nogal komisch: geen ogenblik heb je het gevoel dat ze echt met elkaar praten of naar elkaar luisteren...Maar als zo vaak, als de inzet hoog is, als het om essentiële mekanismen gaat, houd je bij een mislukking niets dan een ongewild komisch effekt over

"De linkerhand van Meyerhold" van Karst Woudstra... • 13 maart 1990
Het irritante aan dit stuk, en aan de enscenering die Woudstra er zelf van maakte, is paradoxaal genoeg dat het allemaal zeer goed gedaan is; Dat dan tenminste als je niet echt wil gaan vitten over...Waar het om gaat, is een bepaalde opvatting van theatrale realiteit die mijns inziens achterhaald is. Een indicatie daarvan is het bezwaar dat je tegen de tekst kan opperen dat hij te sterk in de...Bij deze voorstelling is het genoeg je geloof een minuut op te schorten om te zien dat er niets gebeurt tussen de acteurs dat niet al op voorhand vastlag dat ze geïsoleerd van elkaar met hun tekst

"Stella" van Rosas weergaloos • 22 maart 1990
Je ziet wat je ziet: de achterkant van een decor, dat van Ottone Ottone misschien, met kostuums uit die voorstelling tegen de achterwand...dronkenschap of oeverloos gebabbel en verklaringen... het zit er allemaal in, maar het wordt niet samengehouden door een verhaal; hoogstens kan je spreken van een soort anekdotiek, en dan nog...Wat je opvangt, HET verhaal, is het gepassioneerd bezig zijn van de koreografe met haar dansers, de bijna verliefde manier waarop ze de eigenheid van die meisjes exploreert, kombineert